Adnan Menderes-Celal Bayar ikilisinin Demokrat Parti’sinin siyasi felsefesi olsa da,“Türkiye’yi küçük Amerika yapma” sözü, Nihat Erim’indir. Ve belli ki sürecin sonuna gelinmiştir. Türkiye önce küçük düşmüştür. Sonra rejimi değişmiştir. Sırada küçültülmesi, bölünmesi vardır. “Büyük Türkiye”, “milli irade, “ileri demokrasi” lafları, gidişatı perdelemek, gerçeği sağlamak içindir. Johnson Mektubu, U 2 casus uçaklarının yol açtığı bunalım, Kıbrıs Barış Harekâtı sırasındaki silah ambargosu, Haşhaş ekimi nedeniyle yaşanan kriz, 1 Mart tezkeresi sonrasında Süleymaniye’de Mehmetçiğin başına çuval geçirilmesi, terör örgütüne Kuzey Irak’ta destek verilmesi, Beyaz Saray’ın Türkiye’yi “ılımlı İslam”a örnek göstermesi ve nihayetinde ordunun tasfiyesi hep şunu göstermiştir: Emperyalizm, devlet biçiminde örgütlenmiş bir haydutluktur. ABD emperyalizmiyle yüzleşmeden Türkiye’nin kurtuluşu olanaksızdır.

Türkiye gibi, uluslararası ilişkilerde “orta büyüklükte devlet” olarak tanımlanan bir ülke, öncelikle gerçekçi olmalı, bölge merkezliliği gözetmeli, gücüyle koşut politikalara, hedeflere, ittifaklara yönelmelidir. Tek odaklı değil, çok kutuplu dünya düzenini savunmalıdır. İkili ilişkilerde tek yanlı bağımlılık içine girmekten sakınmalıdır. “Stratejik ortak” laflarına kanmamalıdır. İran, bu konularda özenli olduğu için, bölgesel güç olarak öne çıkmış, son olarak ABD’yle ilişkilerini normalleştirmeye başlamıştır. Ülkemizdeki temel açmaz ise şudur. Sadece siyasiler değil, sivil- asker bürokrasi de, necip milletimiz de, gerçeklerle yüzleşmekten kaçınmaktadır. Halkın yarısının, en ABD ve AB yanlısı, ABD, AB, Yunanistan, Güney Kıbrıs Rum Yönetimi, Ermenistan, Barzani ve Talabani’nin en çok sevdiği kadrolara oy verip, yine o halkın dünyada ABD karşıtlığında anketlerde başı çekmesi, çelişkidir, tutarsızlıktır. Ekonomiden eğitime, kültürden dış politikaya, ulusal güvenlikten tarıma dek her alanda yerli ve milli olmayıp, batıya, öncelikle de ABD’ye hayran ve bağımlı olan bir toplumun, kamuoyu araştırmalarında ABD karşıtlığını kimselere kaptırmamasının anlamı yoktur.

YEŞİL KUŞAK’TAN RENKLİ DEVRİMLERE

ABD’nin Atatürk’e, Kurtuluş Savaşı’na, Cumhuriyet Devrimi’ne karşıtlığı, emperyalist çıkarları açısından anlaşılır bir durumdur. Ama Türkiye’nin, ABD’nin peşine takılıp, hem kendisini, hem de bölge ülkelerini parçalayacak siyasetleri uygulaması anlaşılır değildir. ABD’nin tam bağımsızlığı, ulusal egemenliği, antiemperyalizmi, halkçılığı, devrimciliği, devletçiliği, çağdaşlığı, aydınlanmayı, laikliği, kalkınmayı, sanayileşmeyi benimseyen, mazlum milletlere model olan bir düşünceye karşı olması, emperyalist kimliğinin gereğidir. Ancak Türkiye’nin bölgesinde emperyalizmin taşeronluğuna soyunması, nesnel şartları ve devlet kapasitesiyle örtüşmediği gibi, tarihiyle de bağdaşmamaktadır. ABD’nin; Truman Doktrini, Marshall Yardımı, Yeşil Kuşak Projesi, “ılımlı İslam”, Büyük Ortadoğu Projesi ve Soros destekli turuncu devrimler eliyle Türkiye’yi, bölge ülkelerini, İslam alemini teslim almaya çalışması, enerji kaynaklarının denetimi, Rusya’nın çevrelenmesi, İsrail’in güvenliği düzleminde, emperyalist projelerdir.  

ABD sadece Türkiye’nin siyasetinde değil, eğitiminde, güvenliğinde, diplomasisinde, bürokrasisinde, kültüründe, biliminde, sanatında, sinemasında, müziğinde de etkilidir. İstihbarat faaliyeti yürüten “Barış Gönüllüleri”nden milli eğitimdeki, ulaştırmadaki, içişlerindeki, ordudaki, sendikalardaki, özel sektördeki, medyadaki, dini örgütlerdeki danışmanlara kadar sinir merkezlerine sızmıştır. Oralarda örgütlüdür. Bu topraklar, 6. Filoyla gelen Amerikan askerlerini dövüp denize atan Türk gençlerine, “Allah Allah” nidalarıyla saldıranları, “kardeş Amerika” diye şarkı söyleyenleri, “Rus Salatası”nın adını “Amerikan Salatası” olarak değiştirenleri, Kore’ye asker gönderilmesini “dinin emri” sayıp, can-ı gönülden savunanları sevmiştir. Para alanın, emir de alacağını söyleyenlere ise sırtını dönmüştür. Ulusal kalkınma, milli sanayi diyenlere yüz vermemiştir. Ama “Bize plan değil, pilav lazım” diyenleri, ABD istedi diye Kore’ye Mehmetçiği gönderenleri, Irak’taki işgalci ABD askerlerinin “memleketlerine sağ salim dönmeleri için duacı” olanları baş tacı etmiştir. ABD Dışişleri Bakanlığı’nın internet sitesinde birkaç yıl önce, “54 ülkenin lideri, bizim bursumuzla yetişti” diye açıklama yapılması, o listede tanıdık isimlerin olması, pek çok gazetede haber değeri bile taşımamıştır. Şüphesiz listenin açıklanmayan bölümü de vardır ve oradaki siyasetçilerin, lider adaylarının sayısı çoktur. Dünyada Yahudi lobisinden cesaret ödülü alan ilk ve tek Müslüman lideri çıkarmak da bize nasip olmuştur. 

İSRAİL’LE İLİŞKİLERİN GERÇEK BOYUTU 

Türkiye, Irak ve Suriye’nin içişlerine karışmakta, bölünmeleri için çabalamaktadır. Ortadoğu’daki çatışmalarda taraf olarak saygınlığını azaltmıştır. Mezhepçi, NATO’cu, yeni Osmanlıcı siyasetler izlemekle eleştirilmiştir komşuları tarafından. Bölücülüğün adı “demokratik özerklik” olmuştur. Irak Kürtlerini güdümüne alan ABD, Suriye ve Türkiye’de de aynı politikayı izlemektedir. Terör örgütü PKK ve uzantısı PYD bunun araçlarıdır. Füze kalkanı ve patriotlar, İsrail’i İran’a karşı korumak için konuşlandırılmıştır. Ama İran kolay lokma değildir. Terör örgütünün İran kolu olan PJAK’a karşı sert önlemler almaktadır.

Görünürde İsrail’le yaşanan ABD denetimli gerginliğe, danışıklı dövüşe rağmen, ticari ilişkiler hep İsrail lehine seyretmiştir. İsrail’in en büyük düşmanı olan Suriye’ye yönelik siyaset, başta tohumculuk olmak üzere Türk tarımında artan İsrail etkisi, pekçok devlet kurumunun internet güvenliğini İsrailli bir firmanın sağlaması (aynı firmaya ABD Başkanı Bush gibi İsrail dostu bir politikacı bile, ulusal güvenlik nedeniyle izin vermemişti) akla gelen örneklerdendir. Suriye sınırındaki mayınlı arazinin, mayınlardan temizlenmesi karşılığında 49 yıllığına İsrailli firmaya verilmek istenmesini (Anayasa Mahkemesi’nden dönmüştü), Suriye’deki tesisleri vuran İsrail uçaklarının Türk hava sahasını kullanmasını, İsrail’in Türkiye’den aldığı toprakların büyüklüğünü de unutmamak gerekir. Irak’ın bölünmesi, ABD - İsrail güdümündeki Barzani liderliğinde Kürdistan’ın kurulması, onun Suriye üzerinden Akdeniz’e açılması, Türkiye’nin güneydoğusuyla bütünleşmesi bu projenin içindedir. Eş başkan, o nedenle “BOP kapsamında Diyarbakır’ın bir yıldız” olacağını açıklamıştır. Muhatabı Irak başbakanı, görüşeceği yer de Ankara veya Bağdat olduğu halde, Diyarbakır’da Barzani’ye devlet başkanı muamelesi yapmıştır. “Kürdistan açılımı”, “genel af” vaadi ve TBMM’deki “Kürdistan” kavgası paket programa dahildir.

Türkiye’nin bir zamanlar Suriye ile İsrail arasında arabuluculuğa soyunurken, sonrasında ikisiyle de gerginlik yaşaması, ABD ile İran arasında arabuluculuğa heves ederken, şimdilerde oyun dışında kalması, verilen rolün sınırını çizmiştir. Beyaz Saray’daki patrondan izinsiz sağa sola çatmak, rol çalmaya yeltenmek, maliyetli işlerdir. Danışmanın dediği gibi, deliğe süpürülürler. Boşalttıkları koltuklarda “gül”ler yetiştirilir, güller yerleştirilir. Aralarında fark yoktur. Ama taklitleri ve talipleri çoktur.

Barış Doster

Odatv.com

17/12/2013

http://odatv.com/kucuk-amerika-projesi-tam-gaz-devam-ediyor-1712131200.html

***
Başbakanlıktan İdam Sehpasına: Ölümünün 54. Yıl Dönümünde Adnan Menderes

Yorumlar