Balfour Deklerasyonu, Lloyd George'un başbakanlığındaki İngiliz savaş kabinesinde dışişleri bakanı olan Althur Balfour'un girişimiyle başlatılan ve sonuçta Filistin'de bir Yahudi devletinin -İsrail- kurulmasıyla sonuçlanan girişimdir.

1917 yılındaki bu deklerasyon, ilk Balfour Deklarasyonudur.

Balfour girişimiyle 1926 yılında, İngiliz sömürgeleri konusunda ikinci bir Balfour Deklarasyonu yapılmıştır.

Lord Arthur Balfour, 2 Kasım 1917 tarihinde uluslararası Siyonist hereketin liderlerinden olan Lord Rothschild'e bir mektup göndererek, Filistin topraklarında bir Musevi devleti kurulması konusunda İngiliz hükümetinin destek vereceğini bildirmiştir.

İngilizlerin Araplara yatırım yaptığı bir dönem olduğu için, bildiride ‘ülkedeki öteki sakinlerin medeni ve dinsel haklarının ihlal edilmemesi’ şart koşulmuştur.

Osmanlı Devleti'nin Orta Doğu topraklarının İngiltere ve Fransa arasında paylaşılması protokokü niteliğindenki Sykes-Picot Antlaşması ve Mekke Şerifi Hüseyin ile İngiltere'nin Mısır'daki Yüksek Komiseri McMahon arasında gizli olarak imzalanan McMahon Antlaşması ardından yapılan bu girişim, böyle bir maddeyi gerektirmiştir.

Bu mektup ve bunun ardından gelişecek olan olaylar, dünya Siyonist kesimin desteğinin İtilaf Devletleri yönüne çekilmesinde önemli rol oynamıştır.

Ayrıca ABD tarafından da desteklenmişir.

Amerika, Orta Doğu'da bir Musevi devletinin bulunmasının, Orta Doğu politikaları için sağlam bir dayanak oluşturacağını kavramıştır.

Lord Balfour'un bu mektubu üzerine yürütülen girişimler, 1918 yılında Fransa'nın, hemen ardından da İtalya'nın desteğini sağlamıştır.

ABD başkanı Thomas Woodrow Wilson, Ekim 1918 ayında deklerasyonu desteklediklerini açıklamıştır.

Sözkonusu deklerasyon, Orta Doğu'da bir İsrail Devletinin kurulmasına giden sürecin önemli bir kilometre taşıdır.

http://tr.wikipedia.org/wiki/Balfour_Deklarasyonu_(1917)

BALFOUR BİLDİRİSİ

İngiltere'nin "Filistin'de biryahudi anavata­nının kurulmasını" resmen kabul ettiğini du­yurmak İçin yapılan bir açıklama. Yahudilerin anavatan davasında bir dönüm noktası teşkil eden ve Balfour Bildirisi adını alan bu belge, İngiltere Dışişleri Bakanı A.James Ballb-ur'un, 2 Kasım 1917'de, Siyonist Federasyonu başkanı zengin bankacı Lord Walter Rothsc-hild'a yazdığı bir mektupta yer almıştır.

Bil­diriyi 1918 yılı içinde sırasıyla Fransa, İtalya ve Birleşik Amerika da kabul etmiştir.

Bu mektupta "Filistin'de bulunan ve yahudi olmayan toplulukların vatandaşlık haklarına ve dinî özgürlüklerine halel gelebilecek hiçbir gelişmeye meydan verilmeyeceği" özellikle vurgulanıyor, İngiliz hükümetinin Filistin'de yahudi halkı için bir yurt kurulması yolunda âzami gayret sarfedeceği de belirtiliyordu.

Gerçi Baffour Bildirisi, "Filistin yalnızca Yahu­dilerin ülkesi olmasını hedefleyen Siyonistle­rin beklentilerini pek karşılanıyordu. Buna rağmen yahudi çevrelerince hoş karşılandı ve çalış­malarının olumlu bîr sonucu olarak görüldü.

Yahudilerin Filistin'de bir anavatana sahip olma faaliyetleri, yani Siyonizm hareketi, 1880'lerde Rusya'da beliren Yahudi aleyhtarlı­ğı (anti-semilizm) karşısında örgütsel bir bi­çimde ortaya çıkmış; Budapeşte'n yahudi gaze­teci Dr.Thcodor Herzl'in 1896'da yayınladığı Yahudi Devleti adlı eseriyle de iyice hızlanmış­tı.

Herzl, 1897'de Dünya Siyonist Teşkilâtını kurmuş; arkasından Avrupa ve Amerika'dakİ nüfuzlu ve zengin yahudiler, büyük devletler nezdinde girişimlerde bulunmuşlar; Filis­tin'de bir Yahudi Devleti kurmak İçin çalış­mışlardır.

Siyonistler savaş sırasında Başkan Wİlson'a çeşitli etkilerde bulunmuşlar ve dâ­valarını ona da destekletmişlerdir. Wilson'un bu eğilimi, İngiltere'nin de Siyonizm dâvasına karşı bir sempati duymasına yol açmış ve bu­nun sonucu olarak da Balfour Bildirisi ortaya çıkmıştır.

Bu bildiri, İngiltere'nin hem Orta Doğu, hem de Hindistan politikası açısından da ayrı bir Öneme haizdi.

İngiliz siyaseti için Süveyş Kanalı'nın daima açık olması gerekiyordu. İn­giltere ise bu konuda Araplara güvenmiyor­du.

Aralarında belirli bir menfaat birliği olan yahudileri oraya yerleştirmek ve onlar vasıta­sıyla bu kanalı açık tutmak istiyordu.

Hindis­tan yolu yahudilerce açık tutulacak, o da rahat nefes almış olacaktı. Her ne kadar bu bildiri­nin ortaya çıktığı günlerde Filistin henüz Os­manlı yöneliminden kopmamıştı ama kopma­sı da yakın demekti. Nitekim 1920 San Remo Konferansı'na kadar da bu durum gerçekleşti. Balfour Bildirisi bu konferansta kabul edildi. Ayrıca İngiltere bu kofneransta asıl amacına da ulaştı ve Filistin mandasını eline geçirdi. Ve böylece, Balfour Bildirisi'nin özünde yatan isteklerin uygulanabileceği alanın kapıları açıl­mış oldu.

Arkasından yahudi göçü gündeme geldi.

İngiltere, ilk günden itibaren yahudilerin Filistin'e göç etmelerine göz yumdu. Her ne kadar, İngiltere mandater bir devlet olarak bu yahudi göçü için bazı sınırlamalar koymuş ise de (çünkü Arapları da doğrudan karşısına almak istemiyordu), sonraki yıllarda binlerce yahudinin Filistin'e göç etmesine göz yumdu.

Adem KANDEMİR

http://www.enfal.de/sosyalbilimler/b/007.htm

Herzl’in huzurunda diz üstü

Erdoğan'ın mitinginden bir fotoğraf:



ABD Başkanı Barack Obama İsrail gezisini önemli ziyaretlerle tamamladı. Ziyaretten geriye kalan ve zihinlere kazınan kare ise Obama’nın Siyonizmin Babası olarak bilinen Theodor Herzl’in huzurunda dizüstü çöküp dua etmesi oldu.

II. Abdülhamit Han’ın huzurdan kovduğu Siyonizmin babası

Yorumlar