Saygıdeğer meslektaşlarım;

Bir yılı aşan bir sürede Örgütlü çatımız TEMAD’ın öncülüğünde yapılan etkinlikler neticesinde Astsubay toplumunun sesinin kamu oyuna duyurulması sağlanmıştır.

Ancak; yaşanan sıkıntılar göstermiştir ki; Askeri personelin haklarını savunacak bir mekanizma mevcut değildir. Her ne kadar TEMAD bu işlevi yapmaya kalkmışsa da; önceleri olumlu giden bu havanın TEMAD’ın inisiyatifi dışında gelişen” PES DİYEN ASSUBAYLAR” hareketinin yarattığı ŞOK etkisi, Yetkili makamları beklemediği bir durumla karşı karşıya bırakmıştır. Bunun neticesinde de bir sorumlu aramışlar ve meşhur 2 Mayıs 2012 günkü bildiri ile de TEMAD’ı çalışan personeli kışkırtmakla suçlayarak kenara çekilmişlerdir. Ancak; kamu oyundan gelen tepkiler neticesinde on gün sonra bildiriyi değiştirmek zorunda kalmışlardır.

O günden sonra da TEMAD ile olan ilişkilerini kesmişlerdir. Bunlar bilinen ve yaşanan gerçeklerdir.

Genelkurmay karargahının tahmin edemediği şey ise Astsubayların ister emeklisi olsun, ister çalışanı olsun bir araya gelerek kendisine karşı cephe almalarıydı. Buna karşılık Karargah hangi akla hizmet ettiği bilinmeyen bir karşı saldırıya geçerek meşhur DİSİPLİN Kanununu çıkartarak, çalışanları susturabileceklerini zannederek baskı ve tehdit mekanizmasını devreye soktular.  Çeşitli tarihlerde kıtalarda herkesin gözü önünde aleni tehditler, aşağılamalar, Meslekten atarım olguları furya gitmeye başladı. Bu tehditler askeri ceza kanununa göre suç olmalarına rağmen, yapanlar hakkında hiçbir işlem yapılmadı aksine sesini biraz yükseltmeye kalkanlar hakkında işlem yapıldı.

Örnek çok; Mesela ağrı da Twitter de “Keneral” kelimesi kullandı diye tiwit attığı iddia edilen Astsubay meslektaşımız, olmayacak şekilde (cezası bir ay hapis olan bir olay) gözdağı vermek için tutuklama yoluna gitmişlerdir. Zannedersiniz ki bu meslektaşımız vatana ihanet etmiş gizli bilgileri ele geçirmiş ve düşman ajanlarına menfaat karşılığı satmış. Yani düşman askerine yapılan muameleyi kendi personeline uygun görerek. Yeni bir cephe açmıştır.

Bütün bu olgular üst üste konulduğunda Çalışan personelin hak ve hukukunu koruyacak bir mekanizmanın eksikliği karşımıza çıkmaktadır.

Genelkurmay başkanlığı da bu eksikliğin farkına vardığından, astları ile irtibat sağlayacak mekanizma olarak etkisiz ve yetkisiz de olsa KUVVET ASTSUBAYLIĞI’nı ihdas ederek hayata geçirmiştir.

Ancak; bu yapılanmanın da Astsubaylar nezdinde GÜZİN ablalıktan öteye gitmeyeceği hissiyatı hakim olmuştur. İktidarın açılım politikasında uyguladığı AKİL ADAMLAR pozisyonundan öteye gidememişlerdir.  Ortada büyük bir GÜVEN bunalımı bulunmaktadır.

Geldiğimiz aşamada TSK içerisinde her tarafın haklarını koruyacak yeni bir mekanizmanın oluşturulması kaçınılmaz görünüyor.

Değişen Türkiye de değişimin dışında kalanların sistemin altında kalması kaçınılmazdır. TSK leride bu değişimin dışında kalmayacaktır. Kalması da mümkün değildir. Şimdi yaşanan budur ve Genelkurmay bu değişimi en az zararla atlatmanın hesaplarını yapmaktadır.

Yeni hazırlanan Personel kanunu taslağını kamuoyuna açarak verdiği mesajla Astsubaylara “sizin durumunuzu biliyorum ve iyileştirmeye çalışıyorum. Sesinizi kesin ve bekleyin” denilmektedir. Bugünkü komuta kademesinin bu noktaya gelmesi iyi bir işaret olmasına rağmen yetersizdir.

1960 lı yıllarda komuta kademesinde bulunanlar da iyi komutanlardı ve astlarının haklarını da sonuna kadar koruyan komutanlardı. Ondan sonra gelenler önce 1967 yılında 926 sayılı kanunun kabul edilmesiyle birlikte mali yönleri istedikleri yönde kanalize etmenin yöntemini geliştirerek kendilerine emanet edilen halkın bütçesini kendi çıkarları yönünde kullanmaya kalktılar. 1975 yılındaki olaylar bu nedenle meydana geldi. Daha sonraları 1980 den sonra da yavaş yavaş makası açmaya başladılar. 90 lı yılların ikinci yarısından itibaren de tek taraflı olarak sadece kendilerini düşünmeye başladılar. Bunun neticesinde de bugünkü Personel kanunundaki açık ve net olarak sizlere sunulan adaletsiz durum yaratıldı. Kendilerine gelince isim ve makam uydurularak esas maaşa ek olarak bir sürü tazminatlar yaratıldı. Bunlar sadece çalışanlara verilenler. Emeklilere gelince onların durumu içler acısı açlık sınırında gezinip duruyorlar. Yeni Taslakta da verilecek gibi görünen iyileştirmeler incelendiğinde çalışırken aldıkları ile emekli oldukları zaman alacakları emekli aylıkları arasında ki fark şimdi %45 iken Kanun yasalaştığında oran %40 a düşecektir. Kabul edilmemesi gereken durum budur. (Ben 1992 yılı Mart ayında emekli olduğumda maaşım 3.300.000 Lira idi. Emekli maaşım ise 2.400.000 lira olarak bağlanmıştı. Yani %72 şimdi ki durum ile kıyaslayın bakalım zararda olan kim..)

Yukarıda saydığım nedenlerden dolayı yetkili makamlarda bulunanların inisiyatifine bırakılmayacak kadar önemli olan mali konuları Genelkurmayın işleri arasından çıkarmak gerekmektedir. Ordunun mali konularla uğraşmasının anlamı yoktur. Mali konular doğrudan Milli Savunma Bakanlığına bırakılmalıdır.

Gelelim esas konumuza:

Personelin hak ve hukukunu koruyacak bir mekanizmanın kurulması;

Mevcut yasalar çerçevesinde;

Türk Silahlı Kuvvetlerinin cefakar personelleri, çalışma hayatının içinde olmalarına rağmen, kolektif çalışma ilişkilerinin dışında tutulduğu görülmüştür.

Askeri personel, sendika, toplu pazarlık ve grev haklarından şu veya bu ölçüde mahrum olan kesimlerle birlikte gündeme gelmektedir.

Şüphesiz ki, bu algılama, askerlik kurumunun ayırt edici niteliği (yasal silah tekeli), işlevi (ulusal güvenlik), örgütsel tarzı (hiyerarşi, disiplin) ve yüklendiği değerlerle (cesaret, fedakarlık) yakından ilgilidir. Oysa, askeri personelin sendikal örgütlenmesi konusu bir vakıadır, Bu vakıanın uluslararası hukukta yeri olduğu gibi askeri personelin örgütlü olduğu sendikalarla birlikte yaşayan azımsanmayacak sayıda ülke de söz konusudur. Ülkemizde olduğu gibi, bu hakların tanınmadığı ülkeler de mevcuttur.

T.C Anayasasının 51. maddesinin ikinci fıkrasında, sendikal hakların bazı sebeplerden dolayı sınırlanabileceği belirtilmiştir.  Bu hüküm uyarınca kanunlarla, bazı emekçi gruplar sendika hakkının kapsamı dışında bırakılmışlardır. Bunun sonucunda da bu sınırlı ya da yasaklı grupların hak ve menfaatlerini nasıl savunacakları sorunu ortaya çıkmıştır. 

“C. Sendika kurma hakkı

MADDE 51- (Değişik: 3/10/2001-4709/20 md.)

Çalışanlar ve işverenler, üyelerinin çalışma ilişkilerinde, ekonomik ve sosyal hak ve menfaatlerini korumak ve geliştirmek için önceden izin almaksızın sendikalar ve üst kuruluşlar kurma, bunlara serbestçe üye olma ve üyelikten serbestçe çekilme haklarına sahiptir. Hiç kimse bir sendikaya üye olmaya ya da üyelikten ayrılmaya zorlanamaz.

Sendika kurma hakkı ancak, millî güvenlik, kamu düzeni, suç işlenmesinin önlenmesi, genel sağlık ve genel ahlâk ile başkalarının hak ve özgürlüklerinin korunması sebepleriyle ve kanunla sınırlanabilir.

Sendika kurma hakkının kullanılmasında uygulanacak şekil, şart ve usuller kanunda gösterilir.

(Mülga: 12/9/2010-5982/5 md.)

İşçi niteliği taşımayan kamu görevlilerinin bu alandaki haklarının kapsam, istisna ve sınırları gördükleri hizmetin niteliğine uygun olarak kanunla düzenlenir.

Sendika ve üst kuruluşlarının tüzükleri, yönetim ve işleyişleri, Cumhuriyetin temel niteliklerine ve demokrasi esaslarına aykırı olamaz.(1)”

Ülkemizde;  çalışanların kaderlerinin siyasi iktidarların hoşgörüsüne bırakıldığı bilinmektedir.

Örneğin; askeri personel, (çalışma hayatının içinde olmalarına rağmen, kolektif çalışma ilişkilerinin dışında tutulmaktadır.) Çalışma şartları, çalışma süreleri, sosyal hak ve menfaatlerinin nasıl sağlanacağı gibi hususlar, çeşitli kanunlar yoluyla belirlenmişse de, siyasi iktidarların dönemsel farklılıklar arz eden yaklaşımları bu konularda belirleyici olmaktadır.

Ülkemizde; askeri personel, zor çalışma koşullarına, düşük ücret gelirlerine ve gerektiğinde ölümü bile göze almalarına karşın,   hak ve menfaatlerini savunmak için bırakın örgütlenmeyi,  sorunlarını dile getirme hakkına bile sahip değildir.

Son 30 yıla damgasını vuran neo-liberal politikaların çok yönlü olumsuzluklarından askeri personel de payını fazlasıyla almıştır.  Askeri personel, geniş halk yığınlarının mülksüzleşmesi ve yoksullaşması eğiliminin dışında kalmış değildir.  Maddi yaşam koşullarının kötüleşmesi bakımından bağımlı çalışanlarla ortak kaderi paylaşan askeri personel, bağımlı çalışan emekçilerden farklı olarak haklarını savunacak örgütlenmelerden yoksundurlar.  

4688 sayılı kanunla kamu da çalışan memurlara sendika kurma hakkı verilirken Asker emekçileri sendika kuracak iş kolları arasında gösterilmeyerek sendika kurmak isteyenlerin önü kesilmek istenmiştir.

DEVAM EDECEK.

Görüş ve öneriler için:

Mehmeterol09@hotmail.com.

askerhaklari@hotmail.com

Kaynaklar :

(1)    T.C Anayasası.