Danıştay, 01 Mart 2007’de basına yansıyan karar gerekçesinde “Başbakanlığın, Kanun Hükmündeki Kararname uyarınca bütçe olanaklarının zorlanamayacağı yönünde savunma yaptığı”ndan bahsediyor ve “Bütçe olanaklarının kısıtlı olmasının, görev tazminatı ödenmesi öngörülen personel arasında bir ayrıma gidilmesini gerektirmez, diyor (1).

Üniformayı giyen ancak temsil tazminatı alamayan personel “silahlı kuvvetleri temsil etmiyor muyum ki tazminattan muaf tutuluyorum” derken, yaşadığı adaletsizliği dile getirip, günün koşullarının gerisinde kalan ücretlerinin arttırılması için yıllardır yetkililere sesini duyurmaya çalışan ve de adaletsizliklerine bir çözüm bulunacağına dair umutlu bekleyiş içerisindeyken alttakiler, bakanların 28.12.2011 tarihinde almış oldukları kararı duyunca büyük bir hüsran yaşadır.

Bakanlar Kurulu Kararıyla hüsranı yaşayanlar sadece alttakiler değil.

Karar gereğince kimi kadro ve sınıf subayları da ilk defa zamdan muaf tutulmuş oldu. Böylelikle, kimi kıdemsiz subay, kadro ve sınıfı gereğince üst veya amirinden fazla ücret almış olmasının yanı sıra benzer işi yapmasına rağmen makam adı müdür veya kısım amiri şeklinde biten subay da kararnameden istifade edememekte.

Bu durumda, ast, üstünden fazla maaş alamaz şeklinde yürütülen personel politikasından sonra hiç bir zaman üst olamayacak astların yaşadığına benzer sorunlar kimi subayların da sorunu olmaya aday görünüyor.  

Yüksek ücretli kadroya veya sınıfa geçmek isteyen subayın seçiminde öncelikle esas olan sicil, şimdi eskisinden daha da önem kazanmış durumda.

Ücretlerdeki dengesizlik, fazla ücret isteği her devir problem yaratmış.

Ücretle ilgili bir hikaye,

Günümüze geriye “Ağlama Duvarı” kalan dünyanın ilk taş yapısı Süleyman Tapınağı’nın inşasında çalışan usta, kalfa, çırakların ücreti, tapınağın yüklenicisi Hiram tarafından her sınıfa verilen parola ile dağıtılırmış ve gün gelmiş çıraklardan üçü usta ücreti istemiş.  Ve hikayenin gerisini Tayfun Er’in “Erguvaniler, Türkiye’de iktidar Doğanlar (2)” adlı kitabından alalım:

“Masonlar kendilerini Hiram’la özdeşleştirirler ve yardım istedikleri zaman da ‘Yok mu dul kadının çocuğuna yardım edecek?’ derler. Hiram, dul bir kadının oğludur ve bu tapınağın yüklenicisidir. Hiram, tapınağın inşası sırasında çalışanlar arasında hiyerarşi oluşturuyor (usta, kalfa, çırak vb.) ve çalışanların sayısı çok fazla olduğu için ücretlerini almak için geldiklerinde kimin çıkarak kimin kalfa vs. olduğu anlaşılsın diye her bir dereceye ayrı işaretler, el değdirmeler ve parolalar saptamış. Masonluktaki, aşamaların, parolaların, şifrelerin, tokalaşırken parmak tıklatmalarının (lems) kaynağı buradan geliyor.

Üç kalfa “usta” gündeliği almak isterler ama parolayı bilememektedirler (parola Yehova’ymış ustalar için; Yehova, Tanrı’nın söylenmesi yasak olan ismidir ve gematriası yani harflerin sayısal değerlerinin toplamı 26’dır) ve bu parolayı öğrenmek amacıyla Hiram’ı sıkıştırılar; ancak Hiram parolayı söylemez ve öldürülür. Masonluktaki sır saklama, ketumiyet, bunun önemi, değeri buradan geliyor.”

Usta ücreti alamayan üç kalfa Hiram’ı öldürdükten sonra gömdükleri yerin üzerine akasya dallarını koydukları için akasya, tapınağın giriş kapısının defne dallarıyla kaplı olmasından dolayı da defne’nin Masonlar için sembol olduğuna dair bilgilerle, Er, Türkiye’deki iktidar doğanları, aralarındaki bağı anlatıyor.

Yazımızı, herkes “usta” olamaz, diyerek bitirelim,

Orhan Kaya

Kaynak:

1.http://www.oncekultur.com/?Syf=26&Syz=118119&/Danıştay:Bütçenin-kısıtlı-olması-personel-arasında-ayrıma-gidilmesini-gerektirmez

2. Tayfun Er, Erguvaniler, Türkiye’de iktidar Doğanlar, Duvar Yayınları, 2007, l.Baskı, s.46

Konuya ilişkin;

Paylaşımda problem yaşanması halinde linkte bulunan yazıyı tıklayınız