04.02.2008 tarihli yazımız;

Din, siyasete hâkim olursa 

Eskiden Siyasetçi dini kullanıyor diyebiliyorduk. Ancak gelinen konumda dinin siyasetin ta kendisi olma yolunda olduğunu gözlemlemekteyiz.

Varoluştan itibaren insan, her zaman bir yüce güce itaat etme gereksinimi duymuş, kendisini böyle şartlandırmış. Bu güç yaşanılan yere göre, kendi yaptığı put olmuş, ateş olmuş, güneş olmuş. İnsanlık tarihine bakıldığında, insanlığın mayasında insanüstü bir güce itaat etmek yatıyor, denilebilir.

Ve nihayetinde vahiy yolu ile Tevrat, Zebur ve İncil’in insanlığa gönderilmesiyle semâvî dinler dönemi başlamış. Allah katında hak din olan İslam Dininin insanlığa tebliği ile semavi dinlerde sona gelindiği Kur’an-ı Kerim’de bizlere bildirilmiştir.

Aynı inanca sahip insanlar arasında başlayan ilişkiler bütünü içerisinde, zaman içerisinde menfaat peşinde koşan insanların ortaya çıkarak, inançları suiistimal ettikleri, toplumu şahsi hırsları peşinde sürüklediklerine dair bilgiler tarihteki yerini almıştır. Zenginlik, ganimet peşinde koşanların, din yayma düşüncesini ilan etmeleri bundan değil mi? Dini amaçları doğrultusunda ülkeyi yönetmek isteyen kilisenin Batı’daki uygulamaları ise tarihte dinin siyaseti yönetmesine en büyük örneği teşkil emektedir.

Aslına bakarsak din, toplumlarda değişik tutumların, davranışların oluşmasına da kaynaklık etmektedir. İslamiyet’in kabulünden önce Türkler ile Arapların yaşam tarzlarına, siyasetlerine bakarsak bugüne dair ipuçlarını da yakalayabileceğimiz kanısındayım.

İslamiyet’ten önce Türklerin yaşam tarzı: Kadın erkek eşit, ilk kadın başkan Türklerden, haremlik selamlık diye bir gelenek yok, kararlarda kadında söz sahibi, kadın savaşta en ön saflarda yer alıyor. Tek eşlilik hâkim, kadın mirasta eşit. Tek tanrı inancı mevcut.

İslamiyet’ten önce Arapların yaşam tarzı: Kur’an-ı Kerim’in deyimiyle tam bir cahiliye devri hüküm sürüyor. Kız çocukları öldürülüyor, erkek istediği kadar kadınla evlenebiliyor ve istediği an boşayabiliyor, deve kadından daha önemli, putlara tapılıyor, kadının mirasta payı sıfır.

Hal bu iken İslam Dini Hz. Muhammed (s.a.v)’e vahiy yolu ile başta Araplar olmak üzere insanlığa gönderilmiştir. Ve dini hükümler, orada yaşayan insanların geçmişte edinmiş oldukları tutumları icabında yumuşatarak (tamamen ortadan kaldırmayarak) toplumda yandaş edinmeye başlamıştır.

İslam dininden sonra Araplara getirilen yeni düzenlemelerden bazıları: Erkekle eşit olmasa bile, kadın belli bir oranda mirasa hak kazandı, sonsuz olan eşlilik dört eş ile sınırlandı, boşanmaya kural getirildi, tek tanrı inancı getirildi, kadın ve erkeğin birbirinin örtüsü olduğu, ahlaki kuralı oluşturulması yanı sıra bir devlet için gerekli yasalar da içinde bulunulan çağa göre belirlenmiştir…

Bir an için İslam dininin ilk olarak Türk kavimlerine vahiy edildiğini düşünelim. Tarihte yerini bulan Türk yaşantısından yola çıkarak, Araplara ve dolayısıyla insanlığa sunulan dört eşlilik söz konusu olabilir miydi? Mirasta veya yaşamın her alanında kadın daha az olanla yetindirilir miydi?

Şimdi gelelim Türkiye’mize… I. Dünya Savaşındaki Cihatta Almanların etkisini bir kenara bırakırsak, koskoca Osmanlı İmparatorluğu Halifesi Müslüman âlemine cihat çağrısı yapmıştır ancak çağrı Arap âlemince duyulmamıştır. Demek ki Halifelik dahi Araplara etki edememektedir. Ancak gelin görün ki Türk insanının ardında namaza durmaktan imtina eden Arapların kültürü, Türk insanına nüfuz etmeyi bir türlü bırakamamıştır. Giyimi kuşamı başta olmak üzere, çok eşliliği ve diğer kültürel yaşamlarıyla Türk halkına etkileri, işbirlikçileri yolu ile halen devam etmekte…

Bütün bunların üstesinden gelebilmemiz için iktisadi alanda kendimize yeter hale gelerek yerli düşünüp yerli fikirlerimizi eğitim yolu ile yaymamız gerekmektedir. Gelinen ortamda din siyasete yön verir hale gelmiştir, bu ağır baskıların üstesinden gelebilecek güçte olamayan kadınlarımıza, her zamankinden çok destek olması gerekmektedir…

Siyaset çok farklı bir alan. Bu alana girerken, Atatürk’ün de belirttiği gibi sadece ve sadece siyaset için girilmelidir. Herhangi bir oluşuma, farklı bir güce veya farklı bir ülkeye sığınarak siyaset yapılmamalıdır. Türk tarihi göz ardı edilmemelidir.

04.02.2008